ยัยตัวเล็ก.....ขอซ่ากลางใจเธอ

ข้อมูลเบื้องต้น

"คุณพ่อค่ะ แล้วหนูละค่ะ คุณพ่อจะใจร้ายทิ้งหนูให้อยู่เดียวดายตามลำพัง ให้หนูอยู่คนเดียวที่บ้านหลังนี้ได้เหรอค่ะ"^v^

"ลูกพ่อจำเป็นต้องไป งานรัดตัว ปีหน้าพ่อจะกลับ" ว้ายกรี๊ดดดดดดด ยอมๆๆๆ ไปเลยค่ะพ่อ ลูกอยู่คนเดียวได้ ขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ เราชื่อ ตัวเล็ก อะฮะแปลกละซิทำไมถึงชื่อนี้เพราะว่าคุณพ่อไม่ได้ตั้งให้ เพื่อนตั้งให้ไม่ตรงตามความเป็นจริงเลยค่ะ เราออกจาเตี้ยกว่าเพื่อนๆทุกคน แต่ว่าเรื่องสีผิว ฮะๆ ไม่แพ้ใคร แบบว่าเชื้อพ่อแรงค่ะ ผิวออกดำๆคล้ำๆ อานะ คิวหนาๆ แต่ว่าหน้าหน้าคล้ายพี่อั้มมากเลยอานะ (ไม่ใช่เรื่องจริงค่ะ:ฮานะจัง) ตรงที่ว่าเรากับพี่อั้มเป็นมนุษย์เหมือนกันไงค่ะ โห๊ะๆ

"พ่อค่ะ ลูกคงเหงาเดียวดายปล่าวเปลียว ซึมเศร้า" ตอนนี้บทที่ฉันแสดงคือแบบว่ายอดเยี่ยมแน่ๆเลยไม่งั้นพ่อจะเศร้าเหรอค่ะ แถมยังจะจ่ายเงินให้ฉัน (เป็นเช็คค่ะ) แต่ขอร้องไม่อ้าว เกรงใจ แบบว่าเงินต้องเยอะ แล้วพ่อก็ยื่นให้ ฉันรึจะรับฮะๆ รับมาอย่างว่าอานะกลัวพ่อเปลี่ยนใจ พรืบ!!!!!!!

"ตกลงนี่ลูกรักพ่อหรือรักเงินกันแน่" ห๋าตายพ่อ เอาอะไรมาพูดมันก็ต้องเงินอยู่แล้ว (ลูกทรพี ชิ:ฮานะจัง)

"ก็ต้องพ่อนะ พ่อไม่สงสารลูกบ้างเหรออยู่ตัวคนเดียวงานก็ไม่มีทำ พ่อจะใจร้ายทิ้งเด็กตัวเล็กๆน่ารักๆอย่างหนูได้ลงเหรอเนี้ย" พ่อยิ้มอย่างเยือกเย็น ช่างเป็นยิ้มที่ฉันไม่ต้องการจริงๆ

"นี่ แก้ม ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าลูกอะเป็นเด็กที่ตัวเล็ก แถมยังซ่าสุดๆ ไปเป็นนังเลงก่อเรื่องกับเพื่อนๆไปวันๆยังจะมามีแก่ใจคิดว่าตัวเองอ่อนแอ" อ้าว พ่อตกลงอย่างตัดลูกตัดพ่อเลยไหมเนี้ย

"พ่ออะ เอาความจริงมาพูดทำไม อายคนอื่นเค้า" พ่อก็ยังยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่ฉันชอบมากที่สุดเลย ชีวิตฉันถูกเลี้ยงมาโดยความยากลำบาก (แบบว่าเงินคือทุกสิ่งที่ฉันมีอย่างมากมาย) พ่อให้ได้แค่เงินแต่ไม่เคยได้เห็นความสุขเลย ฉันจึงมักไปผ่อนคลายอารมณ์ไงค่ะ โดยไปก่อเรื่อง ฉันไม่อยากให้พ่อเดือดร้อนหรอกน่ะ แต่มันเบื่อและไอ้นั่นก็กวนงึกๆ (ภาษาที่สื่อออกมาไม่ดีค่ะ ไม่ควรเลียนแบบ:ฮานะจัง)  ใครจะไปยอมได้ลงละค่ะ U_U ส่วนคุณแม่ยังสาวเหรอค่ะ อย่าถามเลยว่าไปอยู่แห่งหนใด หน้าตาตัวเป็นๆ อ้อมกอดยังไม่เคยสัมผัส เลยค่ะ เรามีแม่ไหมเนี้ย คงเกิดมาจากลำต้นกล้วยแน่ๆ ถึงได้เตี้ยและดำอย่างนี้ อิอิ ขอโทษค่ะคุณแม่หนูแก้มใสไม่ตั้งใจจะวิจารณ์คุณแม่นะค่ะ คือแม่อยู่บนสรวงสวรรค์แล้วค่ะ วันๆหนึ่งจะลงมาเยี่ยมฉัน ถ้าฉันเจอก็ดีใจจนน้ำตาร่วงเลยค่ะ วิ่งหนีแทบไม่ทัน อิอิ แม่ฉันยังไม่เคยเห็นหน้าแล้วงี้จะวิ่งหนีได้ไงเน๊อะค่ะ

"งั้นลูกดูแลตัวเองดีๆนะ เดี๊ยวพ่อบอกให้พี่แทสมาอยู่ด้วยเอาไหมลูก" อ่ะพี่แทสไหนเนี้ย อิอิ พี่แทสคือพี่สุดเฉิ่มค่ะ วันๆเอาแต่อยู่หน้าจอ หนังสือ (หนังสือที่ไหนมีจอบ้างเนี้ย แป่ว:ฮานะจัง) พี่แทศเขาเรียนเก่งค่ะ แตกต่างกับเราคือแบบว่าเราติดท๊อปอ่ะ หนังสือไม่สนใจอ่านท๊อปตลอดค่ะ ท๊อปที่สุดท้ายของห้อง คนมีจำนวนเท่าไหร่เราที่สุดท้ายตลอด งี้ถ้าห้องเรามีนักเรียนมาใหม่เพิ่มอีก 1 คนเป็น 51 นี่เราคงได้ที่ 50 ฮะๆ เติม 1 อีกตัว ฮุฮุ อยากรู้จักพี่แทสแล้วละซิ เดี๊ยวเราไปหาพี่แทศกันเลย ฉันรีบวิ่งไปหาพี่แทสโดยไม่คิดจะส่งพ่อที่สนามบิน ถ้าไปฉันก็ร้องไห้แย่ละซิ ขนาดเดินไปนี่น้ำตาฉันยังไม่ร่วงสักหยด ทำไม ทำไมหัวใจฉันด้านฉาแล้วเหรอเนี้ย

ก็อกๆๆๆ  เคาะห้องพี่แทส ไป ตกลงพี่แทสอยู่ห้องไหมเนี้ย เสียงไม่มีดลย ทนไม่ไหว เปิดประตูเข้าไป

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" ฉันร้องลั่นบ้านค่ะ เห็นของดีเข้า จะเป็นอะไรไปนั่นนั้นคือ เกมกด อิอิ เป็นไงค่ะ ฉันสามารถทำให้คนที่อยู่ในบ้านพี่แทศขึ้นมาบนห้องโดยไม่ต้องเรียก

"เกิดอะไรขึ้นหนูแก้ม ตาแทสทำอะไรหนูแก้มเหรอป่าว" ฮะๆแม้เราจะแสนซ่าแค่ไหนแต่ใครๆก็หวงเรานะ พี่แทสถูกกล่าวหาเฉยเลย แล้วคุณแม่ของพี่แทศก็ยิ้มให้กับฉัน เพราะฉันดันดีใจเกิดเหตุวิ่งไปกอดคอเตรียมจะไชโยที่พี่แทศลงทุนซื้อเกมมาเล่น ถูกที่ไม่มี๊

"ยิ้มอะไรคับแม่ ยัยนี่เป็นแบบนี้ประจำ" รู้สึกว่าพี่แทสกับแม่จะมีเลศนัยอะไรบางอย่าง แต่ช่างมันเหอะ เรื่องของผู้ใหญ่แต่ตัวเล็กๆที่แสนอ่อนหวานอย่ายุ่งเลย

"อืม แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ลูก งั้นแม่ลงไปก่อนนะ" แล้วคุณป้าก็ลงไปข้างล่าง พี่แทสก็หันมาจ้องฉัน

"มีอะไรเหรอพี่แทส" ฉันแกล้งถามเพื่อว่าพี่แทสจะได้ไม่ฆ่าฉันไปเสียก่อน

"พี่ว่าแก้มรีบๆลงจากด้านหลังเถอะ พี่ว่าแก้มไปกินช้างทั้งตัวมาเหรอ หนักชะมัด" ผลั๊ว นี่คือเสียงการตีหลังพี่แทสที่แสนจะเบาๆ ก็ใครใช้ให้มาว่าเราไปกินช้างมาใครๆบอกว่าเราตัวเล็ก แถมยังตัวเบา เออ มีพี่แทสคนเดียวนี่แหละน่ะ พี่แทสคงจะเจ็บมากดูทำหน้าบูดเหมือนตูดเป็ดดิ อิอิ พี่แทสกำลังยุ่งกับการแกะกล่องเกมใหม่ที่ซื้อมาอยู่เราก็เลยนั่งดูจนชักจะหมั่นใส้ หันมายิ้มกับเราเป็นที แกะกล่องเป็นที แบบว่าจะให้เราลุ้นว่าเกมจะเลิศเลอแค่ไหน แต่ดูพี่แทสใจจดใจจ่อแบบนี้น่ารักดีอ่ะ พี่แทสขึ้นชื่อดูดีและเท่ห์ไปซะทุกเรื่อง หน้าตาอะเหรอ พี่ฟิมล์ยังอายเลย หล่อมาก ยิ่งเป็นคนหน้าออกหวานๆแฝงความเท่ห์ในตัว สูง ว้าย เปคค่ะเปค แต่พี่เขาถูกนางมารร้ายนั่นตามขายขนมจีบอยู่ นั่นก็คือ นางบุษบาเหลี่ยมทอง จริงๆชื่อพี่บุษษา (เปลี่ยนแปลงเป็นพี่ยิ้ม)แต่ด้วยความที่ทำให้เราหมั่นใส้เลยตั้งชื่อแบบนี้ พี่แทสได้รับรู้เรื่องชื่อใหม่เราคิดว่าเราคงไม่รอดแน่แต่ไม่เลยพี่แทสกลับบอกว่าวันหลังตั้งให้พี่มั่งน่ะ แต่ขอเอาเพาะๆแบบคนเท่ห์ พี่แทสนี่ก็หลงตัวเองอย่างมากเลยน่ะ

"มองอะไรอ่ะแก้ม พี่หล่อบาดใจแก้มเลยเหรอไงกัน" อืมใช่ ถ้าตอบแบบนี้พี่แทสจะต้องหลงตัวเองขึ้นกว่าเดิมแน่ๆโห๊ะๆ

"เฮอะ คนหลงตัวเอง" พี่แทสได้แต่ยิ้ม และสนใจกับการแกะเกมส์ที่ยังไม่เสร็จ แบบว่าแกล้งเรา เราจึงแกล้งตอบ

"งั้นแก้มกลับละ ถ้าพี่จงใจแกล้งแก้มแบบนี้ ไปอยู่บ้านคนเดียวก็ได้" พี่แทสดูเหมือนจะสนใจที่เราพูดจึงหันควับแล้วเดินตรงมาใกล้ๆ

"คนเดียว แก้มอยู่บ้านคนเดียวเหรอ" โห๊ะ แค่นี้พี่แทสก็สนใจเรื่องเราแล้ว ฮ่าฮ่า

"ค่ะ ก็พ่อไปทำงานตั้ง 2 ปีแหนะ" พี่แทสมองหน้าอย่างลังเลเมื่อเงียบไปสักพักหนึ่ง

"งั้นพี่ไปอยู่ด้วยเอาไหม เราเอาเกมส์ไปเล่นที่บ้านแก้มทุกวันเลย เอาป่ะ" ดูพี่แทสจะห่วงเราเหมือนกันนะเนี้ย แต่เราชักกังวลเกรงใจพี่แทสจะแย่

"ไม่ค่ะ แก้มอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เล็กแล้วนะ จะอยู่อีกสัก ปี สองปีจะเป็นไรไปค่ะพี่แทส" พี่แทสหน้างอลงเลย

"เถอะหนาอย่าสนใจเลย แกะเกมส์ให้เสร็จแล้วเราก็เล่นเกมส์กันเลยน่ะ ฉันพูดเสร็จก็แกะเกมส์ เปิดเอง พี่แทสนั่งดูค่ะ ก็พี่แทศเล่นเกมเป็นที่ไหน เล่นได้แค่ สองสามเกมส์เอง แต่เรื่องเรียนเราแพ้ตลอด เรื่องเกมส์เราชนะ ภาคภูมิใจตรงนี้ละค่ะ พี่แทสเคยสอนให้ตั้งใจเรียนจนเรานับได้ว่าเป็นครั้งที่ 99,999 อีกครั้งเดียวจะครบแสนนึงแต่เรากั้นไว้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ พี่แทสจะเตือนเราแค่ เลขเก้าเพราะพี่เขาบอกว่าเลขเก้าก้าวหน้า อิอิ ซะงั้นไป

"งั้นพี่เล่นด้วยนะ" หลังจากที่เราเมามันส์ตามลำพังคนเดียวพี่แทสขอแจมมาเล่นบ้าง อืม แระเราชนะพี่แทสตลอด แต่พี่แทสก็เก่งใช่เล่นเลยนะเนี้ย

"เออ แก้ม พี่จะไปเรียนต่อนอก แก้มว่าไงบ้าง" พี่แทสถามเรา เล่นเอาเราอึ้งกิมกี่เลยนะก็ใครจะไปรู้มันกะทันหัน แต่เพื่ออนาคตสมควรที่พี่แทสจะต้องไปแล้วละค่ะ

"ก็ดีค่ะ เรียนต่อที่ประเทศอะไรละค่ะ" พี่แทสเงียบไปสักพัก แล้วเกมส์ก็กำลังมันขั้นหน้าสิ่วหน้าขวานที่พี่แทสจะแพ้เรา อิอิ

"เออ ประเทศญี่ปุ่นนะแก้ม" ว้ายอยากไปด้วยจัง อยากไปสุดๆ

"ดีแล้วนี่ค่ะ ญี่ปุ่นน่าเที่ยวดีออก"พี่แทสก็แพ้เราอีกจนได้

"แพ้อีกแล้วนะ แก้มอ่อนให้พี่มั่งดิ" ใครจะยอมละค่ะ อิอิ

"แก้ม ไม่คิดถึงพี่เหรอถ้าพี่ไปญี่ปุ่นนะ" แก้มกลับเงียบ เราแบบว่าเขิน อืมจะว่าคิดถึงก็อาจใช่อ่ะ แต่พี่อะดูดีเท่ห์ไปหมดละ แบบนี้เราจะต้องมาคิดถึงทำไม๊แค่นี้คนอื่นๆก็คิดถึงเป็นล้านได้แล้วมั่ง

"พี่แทสคือแก้มว่า แค่นี้พี่แทสก็มีคนคิดถึงเยอะแยะไปแล้วนะ จะมาสนใจแก้มทำไม" พี่แทสยิ้มอย่างอารมณ์ดีหลังจากที่เครียดตั้งแต่เมื่อกี้

"แก้มหึงพี่ป่าวเนี้ย" แล้วพี่แทสก็ขำตายเลย เออ หึงก็หึงอะ

"แก้มงั้นพี่ไม่ไปเรียนต่อดีไหม" ไม่เอาแบบนี้แย่เลยถ้าพี่แก้มอยากให้พี่มีอนาคตนะ ไม่ใช่แบบนี้ไม่อาว

"ไม่ได้เด็ดขาด พี่แทสจะต้องไปเรียนเท่านั้น ห้ามมามีเหตุผลไม่ไป" พี่แทสหน้าจ๋อยอีกแล้วค่ะ สักพักเราก็ขอตัวกลับบ้าน พี่แทสจึงเดินมาส่ง ซะเมื่อไหร่พี่แทสได้ขับรถมาส่งค่ะ บ้านเราอยู่ไกลกันจะตายไป ประมาณ7กิโลเมตรได้แล้วมั่ง อิอิ พี่แทสพยายามจะอยู่เป็นเพื่อนแต่เราขออยู่คนเดียวดีกว่า ไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจพี่แทสนะ แต่ว่าเราเกรงใจอย่างแรง แม้ว่าเราจะรู้จักกันในนามที่พ่อเป็นเพื่อนกับพ่อพี่แทสมาตั้งแต่เด็กๆ เราเลยสนิทกัน แต่แรกๆนั้นเราก่อวีรกรรมไว้กับพี่แทสเยอะก็เลย จนกว่าเราจะได้สนิทกันแบบนี้ และเราก็เริ่มมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน พี่แทสนี่ดิจะคิดกับเราเช่นใดหนอ แต่เรานี่คงจะคิดกับพี่แทสเกินกว่าพี่ชายแน่ๆนอนๆเลยค่ะ

"แก้มพี่จะไปเรียนต่อจิงๆนะ แก้มไม่ว่าอะไรพี่ใช่ป่ะ พรุ้งนี้ไปส่งพี่ที่สนามบินด้วย อย่าช้าละ" เรามองหน้าพี่แทส พี่แทสคงคิดว่าเราน่ารักน่ๆก็พี่เขาดันหอมแก้มเราซะ เพลี๊ย!! ^_^ นี่คือบทลงโทษของการแอบหอมแก้มเรา พี่แทสเป็นแบบนี้ประจำค่ะ เวลาที่จะอ้อนเรามักทำแบบนี้

"ฝันดีนะครับ" แล้วพี่แทสก็มองดูเราเดินเข้าบ้าน แม้จะไม่ได้ตั้งใจดูแต่พอขึ้นห้องไปแล้วเห็นพี่แทสมองเราอยู่แล้วก็ขับมอเตอร์ไซค์ออกไป อิอิ ก็เราดันเป็นคนน่ารักขนานนี้ไม่แปลกหรอกที่จะมีคนมาชอบ แม้ว่าสีผิวเราจะคล้ำๆแต่ใช่ว่าเราจะไม่มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้าม พวกรุ่นพี่บางคนตามจีบเราแจก็มี โห๊ะๆเหตุผลอะเหรอก็เพราะว่าเราอะเป็นคนดังประจำโรงเรียนไงค่ะ เคยจำยัยบุษบาเหลี่ยมทองได้ป่ะ ยัยนี่มากล่าวหาว่าอะไรเราต่างๆนาจนใครๆรู้จักเราดีแท้ และก็จีบเพื่อจะปราบเราให้อยู่มือ เหอะ ใครจะปราบได้ วันนั้นเป็นวันที่เราเดินออกมาจากห้องเรียนและพี่แทสก็มารับกลับบ้าน เรากลับบ้านกับพี่แทสทุกวันค่ะ มีรุ่นพี่คนหนึ่งตามจีบเราอยู่ แต่เสียใจเราไม่เล่นด้วย เขาคงจะโกรธมาก จะไม่ให้โกรธได้ไงเขาส่ง จดหมายมาให้เราตั้ง10ฉบับแหนะ แต่ยัยบุษบาเหลี่ยมทองเอาไปเผาแล้วบอกว่าเราเป็นคนทำ ซะงั้น เขาคงจะไม่เชื่อนะ แต่ที่ไหนได้เชื่อ เหตุผลเพราะเราดันเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเอง ถือไม้กวาดไล่ตียัยเมย์ วิ่งไปแบบว่าใส่เกียร์หมา อีกนิดเดียวจะทันยัยเมย์ แต่พี่ตั้มคนนั้นเดินมาก่อนไม้กวาดเลยเควี้ยงไปตกหัวพี่ตั้มเขา จนต้องพักที่บ้าน 2 วัน อิอิ เพื่อนของพี่ตั้มคือพี่เจ๋งก็คงจะตามจีบเราเหมือนกันและรู้ข่าวพี่ตั้มมาตอแยเรา เราก็ไม่ชอบ เลยบอกว่าเรามีแฟนแล้วพี่เจ๋งยังจะตอแยอีก คงเพราะถูกยัยเหลี่ยมทองเป่าหูแน่ๆค่ะ เกิดเรื่องขึ้นอีกจนได้ เราเดินมาหาพี่แทสที่หน้าโรงเรียนซึ่งเราไม่รู้ว่าพี่เจ๋งเดินตามมาอยู่ คุยกับพี่แทสได้สักพัก พี่เจ๋งก็ชกหน้าพี่แทสเข้าอย่างแรง เป็นใครก็ต้องร้องกรี๊ด แต่เราไม่ร้อง เราเดินไป กะจะชกหน้าพี่เจ๋ง พี่เจ๋งเป็นคนซ่าเหมือนกันนะ หลบไปอยู่ข้างหลังพี่แทส ฉันเลยต้องสงสารพี่แทสเพราะพี่แทสสลบไปเลย 2 วันเต็มๆ แถมรุ่นพี่คนอื่นๆต้องนอนพักฟื้นโรงบาลตั้งหลายคนเพราะฝีมือเรา และสุดท้ายเราถูกพักการเรียนได้แต่อยู่บ้านแบบนี้ไงค่ะ ฮะฮ่าฮ่า เป็นไงค่ะ วีรกรรม มีอีกนะ วีรกรรมตอนที่เจอพี่แทสใหม่ๆตอนนั้น ด้วยความเป็นเด็กซนอย่างกะอะไรจะไปเก็บมะม่วงหน้าบ้านพี่แทส คือไปเที่ยวกับพ่อรู้สึกว่าพี่แทสจะออกไปว่ายน้ำมั่งเลยไม่อยู่บ้าน เราเลยปีนขึ้นต้นไม้ซะ ก็ใครจะไปรู้ละค่ะว่าต้นไม้มีแต่มดเต็มไปหมดเลย แต่เราอยากกินมะม่วงจริงๆนี่ เลยเด็ดมาได้หนึ่งผล เผอิญว่าเก็บไม่ทันหล่นลงพื้นไปกระทบกับอะไรบางอย่าง (เป็นเสียงมนุษย์ค่ะ) โอ๊ย "

เจ็บน่ะ" อิอิ นี่คือพี่แทสค่ะ เราก็เลยจะลงไปขอโทษพี่เขาแต่ว่ามดเจ้ากรรมมันต่อยเรา เราจะปัดมดบ้านี่ออกจากตัว มือดันไปเป็นตัวการที่แหย่ให้รังมันพุพัง เต็มๆค่ะหัวพี่แทสมีแต่มด จนตามตัวพี่แทสมีรอยช้ำแดงๆช่วยไม่ได้พี่แทสดันไปว่ายน้ำแล้วไม่ใส่เสื้อสักกาตัวนี่ดิ เราเลยอดขำพี่แทสตอนนั้นไม่ได้ จากนั้นพี่แทสก็ค่อยจะกลั่นแกล้งเราคืนมั่ง แต่รู้สึกว่าพี่แทสจะแกล้งเท่าไหร่เจ็บตัวทุกทีเลยค่ะ ล่าสุดถึงขั้นพักโรงพยาบาลตั้ง5วันแหนะค่ะ เป็นไงบ้างค่ะ วีรกรรมของเรา เราคิดถึงอดีตไปสักพักรู้สึกว่าตาจะพล่าๆมัวๆ เรารู้สึกว่าการนอนหลับครั้งนี้ดูมีความสุขจังเลยค่ะ

"เช้าแล้วเหรอเนี้ย ห๋า สายแล้วไปส่งพี่แทสไม่ทันแน่" เรากำลังวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างชุกละหุก หยิบแปรงฟันเป็นสบู่ หยิบสบู่เป็นแปรงฟันเฉยเลย

"ทำไมยัยตัวร้ายยังไม่มาอีกนะ" ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาที่เครื่องบินจะออกแล้ว

"พี่แทส อย่าเพิ่งไปนะ" ฉันตะโกนออกมาซะดัง คนรอบข้างหันมามองกันยกใหญ่ เขินจังเรา ช่วยไม่ได้ก็พี่แทสเป็นคนสำคัญนี่นะ

"ทำไมเพิ่งมาตอนนี้ฮะ พี่รอตั้งนานแล้วนะ" พี่แทสบ่นอย่างมากมายแต่เราก็เงียบฟังแต่โดยดี ถ้าเถียงเดี๋ยวถูกตีก้นลายแน่

"ค่ะ คือแก้มตื่นเช้าไปนิส เลยช้าไปหน่อย" พี่แทสก็เลยยิ้มแย้มออกมาหลังจากที่บรรยายการมาอันหล้าช้าของเรา แล้วพี่แทสก็หยิบอะไรมาให้สักอย่างหนึ่ง มันอยู่ในกล้องค่ะ กระดาษห่อเป็นรูปหัวใจด้วย ว้ายยย กรี๊ด โรแมนติกมากค่ะ ปลื้มๆๆ แต่เรารู้สึกว่าคนที่ควรจะได้รับควรเป็นพี่แทสมากกว่า เราไม่ได้ซื้อะไรให้พี่แทสเลย มันกระทันเกินไปสำหรับเรา

"ไว้แกะที่บ้านนะ คือแก้มไม่ได้เอาอะไรมาให้พี่แทสซักอย่างเลย แก้มขอโทษนะค่ะ" เราสารภาพผิดออกมาอย่างว่าง่าย

"ไม่เป็นไร นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่พี่จะได้เห็นแก้มแล้ว เอาไว้ดูต่างหน้าแทนตัวพี่นะ" เมื่อเขาประกาศให้ผู้ที่จะต้องขึ้นเครื่องเตรียมตัว เราก็เริ่มใจสั่น พี่แทสดูจะเศร้าๆ แล้วพี่แทสเดินไปเตรียมตัว น้ำตาของฉันทำไมไม่มีสักหยดละ นี่ทำไมฉันต้องการให้น้ำตาออกมาด้วย กับคนอื่นฉันยังไม่เป็นเช่นนี้มาก่อนเลย พี่แทสหันมาโบกมือกับฉันเป็นเชิงอำลาอย่างที่ฉันไม่เคบประสบเจอ น้ำตาเจ้ากรรมดันไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ฉันไม่รู้ว่าพี่แทสจะเห็นฉันไหมก็พี่แทสเดินไปแล้วน้ำตาฉันถึงได้ไหล ฉันเดินออกมาหลังจากส่งพี่แทสขึ้นเครื่องแล้ว แต่ดูเหมือนพี่แทสจะเห็นน้ำตาที่ไม่เคยปรากฏให้ใครได้เห็นของฉัน พรึบ ฉันอยู่ในอ้อมกอดของพี่แทสและฉันไม่รู้ว่าพี่แทสจะพูดอะไรบ้าง แต่น้ำตาของฉันไหลไม่หยุดทีเดียว

"แก้ม พี่รักแก้มนะ พี่ขอโทษที่พี่หยุดรักแก้มไม่ได้ พี่ไปครั้งนี้พี่จะพยายามลืมแก้ม แก้มพี่ขอโทษนะถ้าพี่จะขอกอดแก้มแบบนี้ ก่อนที่คนอื่นจะได้มากอดแก้มแทนพี่" นี่คือคำที่พูดของพี่แทสที่ได้ยินหลังจากที่น้ำตาของฉันคงหมดจากดวงตาอันสดใสของฉันT-T

"พี่บ้าเหรอป่าว แก้มจะไปมีคนอื่นได้ไงกัน" พี่แทสคล้ายอ้อมกอดออกอย่างตื่นเต้นYvY

"อ้าว แก้มคิดกับพี่แค่พี่ชายไม่ใช่เหรอ" ห๋า พูดลอยๆอะใช่แต่ในใจป่าวสักหน่อย

"ใครบอกกันละ แก้มรักพี่แทสในฐานะผู้ชายคนหนึ่งตังหากละ แต่ว่าพี่"^v^ เรายังบรรยายไม่จบ พี่แทส  ก็กอดเรา แต่เป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นที่เราไม่เคยเจอมาก่อนเลย ในตอนนี้เวลานี้ฉันคงมีความสุขที่สุดแน่นอน

"แต่ว่าพี่ห้ามไปยุ่งกับสาวที่ไหนนะ ถ้าแก้มรู้ แก้มจะไม่รักพี่แล้วด้วย"พี่แทสก็ขโมยหัวใจเราไปอีกจนได้

"คับ"การไปญี่ปุ่นครั้งนี้แม้ว่าระยะทางเป็นอุปสรรค์แต่เรามั่นใจว่าระหว่างเรากับพี่แทสจะต้องมั่นคง ความรักที่เรามอบให้กันจะต้องมั่นคงแน่นอน ก็เรามีโทรศัพท์ไงค่ะที่เอาไว้โทรคุยกัน คอยดูว่าพี่แทสจะนอกใจเราเหรอป่าว ใครจะไปรู้ว่าคนที่โทรและบ่นคิดถึงเราที่สุดก็คือพี่แทส พี่ที่เรารัก เป็นได้ทุกรูปแบบของความรัก เราจะตั้งใจเรียนเพื่อไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นให้ได้ แต่ต้องรออีกนานแน่เพราะถูกพักการเรียนปาไปเดือนกว่าแล้วค่ะ ถ้าไปญี่ปุ่นฉันจะหอบความรักส่งให้พี่แทสเลยค่ะ ก็ใครใช่ให้พี่แทสมาเป็นแฟนเราละค่ะ และฉันจะตะโกนดังว่ารักพี่แทสที่สุดเลย ให้สมกับที่รอคอยมาเนิ่นนาน คุณละค่ะเคยรอคอยใครเหมือนเราหรือปล่าว แต่ระยะทางใช่ว่าจะเป็นอุปสรรค์เสมอไปนะค่ะ ความไว้ใจและจริงใจของคนที่คุณรักตังหากที่พิสุทธิ์ว่าเขาจะมีแค่เราคนเดียวหรือปล่าวท่ามกลางผู้คนที่มีมากมายอย่างนี้ เขาจะมอบหัวใจให้เราเพียงคนเดียวเหรอปล่าว แต่ฉันมั่นใจว่าฉันจะมอบหัวใจให้พี่แทสคนเดียวจริงๆ..............................

เนื้อเรื่อง

เด็กที่ตัวเล็ก แถมยังซ่าสุดๆ ไปเป็นนังเลงก่อเรื่องกับเพื่อนๆไปวันๆ